Een ode aan de twee verste ruimtesondes

Voor de media

Over het boek
Rond 1970 ontstond het plan voor een ‘Grand Tour’ langs de vier reuzenplaneten, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Daar was enige haast bij want in de tweede helft van de jaren zeventig zouden die planeten zo uitgelijnd zijn dat een ruimtesonde de reis snel zou kunnen maken, door gebruik te maken van de zwaartekracht van elke planeet die hij onderweg passeerde. Met die ‘slingshot-techniek’ duurde de reis naar Neptunus nog maar twaalf jaar! Deze unieke kans leidde tot het beroemde Voyagerproject.
Dit is het verhaal van de adembenemende reis die de Voyagers maakten na hun lanceringen in 1977 en het unieke onderzoek dat zij nog enige tijd zullen doen. Een dezer dagen is de energie van een van beide op, en niet veel later die van de andere. Daarna zullen tot in de eeuwigheid voortbewegen, tot misschien een intelligente levensvorm er een vindt en de speciale ‘gouden plaat’ leert af te spelen, met informatie over de aarde en het aardse leven.

De achtergrond
Dit boek heb ik geschreven met mijn oudste broer Hans. We zijn beiden al van jongs af aan geïnteresseerd in ruimtevaart en planeetonderzoek. Het Voyagerproject volgden we vanaf eind jaren zeventig zéér aandachtig en dat zijn we altijd blijven doen. 
Hans Walrecht (1948) weet veel van de techniek van de Voyagers en hun plek in de historische ontwikkeling van allerlei noodzakelijke apparatuur en onderdelen. Met fraaie illustraties legt hij zo bijvoorbeeld de werking van de camera's uit.
Wie mij kent weet dat ik goed thuis ben in de wetenschap over het zonnestelsel, onze 'buurt'. De kleine hoofdstukjes over de vier reuzenplaneten moeten puur een beeld geven over wat de Voyagers over ze opleverden. Een lastige klus, omdat we in de dertig jaar sinds de laatste flyby (van Neptunus) heel veel informatie hebben gekregen van modernere ruimtesondes (Galileo, Cassini) of grote ruimtetelescopen zoals de Hubble. 

Naar bestellen.

 
Belangrijkste kenmerken van Voyagers:

• De geboorte van het Voyagerproject en de Grand Tour.
• De techniek van de Voyagers: de energievoorziening, computers, instrumenten en dan vooral de camera’s die ons zulke spectaculaire beelden leverden.
• Vier hoofdstukjes over hun ontdekkingen bij de reuzenplaneten, met een selectie van die fraaie foto’s.
• Het belangrijke onderzoek dat de Voyager na de flyby’s van de grote planeten deden aan de heliosfeer, de invloedsfeer van de zon, en de interstellaire ruimte waarin ze nu zijn.

Voorbeelden van pagina's (ontwikkelfase):